یکی از اشتباهات رایج بین پزشکان که حتی در دوره تخصص می دیدم اساتید بنام داخلی هم از این اشتباه مستثنی نبودند، تجویز رژیم دیالیزی و اورمیک در اوردر بیماران است. و طبیعی است وقتی پزشک متخصص تفاوت را نمی داند، نرس و آشپزخانه بیمارستان هم احتمالا نمی دانند (مگر در مراکز فوق تخصصی مثل هاشمی نژاد که نرس و حتی آشپزخانه هم فوق تخصصی است).
اما تفاوت چیست؟
وقتی بیماری می آید با علایمی از نارسایی حاد یا مزمن کلیه و می خواهیم فعلا موقتا پای بیمار به دیالیز کشیده نشود و بدون دیالیز بیمار را منیج کنیم، رژیم اورمیک مینویسیم. یعنی پروتئین رژیم کم است و تولید اوره و مواد زاید کمتری میکند. طبیعی است یک چاره موقت است و بیمار بستری مطمئنا نیازهای تغذیه ای دارد که باید تامین شود.
اما وقتی آب از سر گذشته و بیمار دیالیز میشود یا اصلا از اولش دیالیزی بوده و اکنون بستری شده، رژیم دیالیزی مینویسیم. یعنی پروتئین باید حتی از فرد عادی هم بالاتر باشد. چون افراد دیالیزی در فاز کاتابولیک هستند و نیازهای تغذیه ای بالاتر از فرد نرمال هم دارند مخصوصا اگر مشکل اضافه شونده ای مثل عفونت هم دارند.
بنابراین رژیم دیالزی و اورمیک کاملا متضاد هم هستند و اگر پزشک مثلا برای فرد اورمیک رژیم دیالیزی بنویسد یا برعکس بیمار را به فنا می دهد. هرچند در بیمارستانها هر چه بنویسید آشپزخانه یک نوع غذا میاره میده دست مریض.
نگارش توسط دکتر علی خداپرست فوق تخصص نفرولوژی و پیوند کلیه و فشار خون بالغین
و من الله توفیق